english
ICON OF THE BEAUTY
PART III
RANDOM ICON
random icon ( trzecia część projektu "Icon of The Beauty") to rodzaj gry losowej – gry w ikoniczność albo raczej: z ikonicznością, z dominującym, zwłaszcza w obszarze popkultury, sposobem generowania ikonicznych wizerunków.
Spośród zdjęć opatrzonych kolejnymi numerami każdorazowo wybrana zostaje seria czterech portretów, a następnie jeden z nich, również na zasadzie losowej, uzyskuje status ikony. Ikoniczność oznacza tu cyrkulowanie (niezależnie zarówno od płci, jak i od ustalonych standardów piękna) wizerunku jako wzorca, jego zdolność do przenikania, penetracji innych wizerunków. Odbywa się to jednak zawsze za pośrednictwem jakiegoś elementu, który ma reprezentować całość, a zarazem – usamodzielniając się – ową całość rozbija. Takim elementem, jednocześnie konstytutywnym dla wizerunku twarzy (posiadającym siłę wyrazu) i przejawiającym anarchiczną skłonność do autonomii mogą być oczy lub usta.
Popkulturowa Ikona to wytwór, który (rzucany na rynek po uprzednim zdefiniowaniu grupy docelowej i oszacowaniu ryzyka) podlega prawom popytu i podaży oraz określonym zasadom masowej reprodukcji. Tymczasem random icon jest dziełem przypadku albo (jak kolor oczu) mechanizmów prawdopodobieństwa.
Cyrkulacja elementu ikonicznego za każdym razem wprowadza pewną minimalną różnicę. Destabilizuje on inne wizerunki, a przy tym sam niejako traci własną tożsamość. Wywołuje także „różnicę rozkoszy”, narcystyczną satysfakcję, jaką odczuwać musi każdy na widok takiego tryumfu własnego wizerunku, swoistej propagacji i propagandy samego siebie. I nawet fakt, że w przypadku ikony sama „własność” pozostaje cokolwiek wątpliwa, nie jest w stanie umniejszyć tej satysfakcji…
Projekt składa się z foto-instalacji oraz video.
aLEKSANDRA hIRSZFELD
